นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[My Hero Academia] — New Year's Eve.
แสงไฟประดับจากทั่วทิศและละอองหิมะที่กำลังโปรยปรายพาให้ทัศนียภาพพร่าเลือน ชั่วขณะนั้น —เธอทั้งตื่นตันใจและอยากจะหัวเราะออกมา
ผู้เข้าชมรวม
956
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
956
หมวด : ฟิคนิยาย การ์ตูน เกม
อัปเดตล่าสุด : 2 พ.ค. 64 / 13:15 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
My Hero Academia –fan fiction
:: New Year’s Eve ::
pairing : Todaroki Shoto/Yaoyorozu Momo
…………….
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
31 ธันวาม
่าเป็นืนสิ้นปีที่เียบเหา…
แม้ะอยู่ท่ามลาแสสีมามายและบรรยาาศรึรื้นอานเทศาล หาแ่ โทโโริ โโะ ็ยัรู้สึโเี่ยว
ทั้ที่ืนนี้วรเป็นืนพิเศษ –ทว่าำล่าวเพียประโยเียวทุอย่าพลันสลาย
‘เธอมีู่หมั้นแล้ว’
หลัาเินเหยียบย่ำอหิมะหนามาเป็นเวลานาน ในที่สุสอา็หยุล โโะยืนอยู่หน้าอนโหรูแห่หนึ่ วามสอสีเหม่อมอไปยัำแหน่อห้อห้อหนึ่บนั้นสิบสอ วันสีาวหม่นถูปล่อยออมาาริมฝีปาพร้อมับัหวะทอถอนหายใ ่อยๆ หลับาแล้วเยหน้ารับสัมผัสเย็นๆ าละออหิมะที่ำลัโปรยปราย
สายลมฤูหนาวพัผ่านแผ่วเบานำพาวามเหน็บหนาวมาสู่ร่าาย –วามริแล้วร่าายอเาไม่ไ้รู้สึหนาวเลยสันิ เป็นหัวใ่าหาที่รู้สึ
ทว่าไอ้นิสัยที่ ‘ไม่ไ้เห็นน เพียเห็นหลัาบ้าน็ยัี’ แบบนี้ สำหรับเา็ออะน่าอายเินไปหน่อย
ล้ายัสินใบาอย่าไ้ โโะหยิบโทรศัพท์มือถือึ้นมา านั้นึพิมพ์้อวามหนึ่ลไป หลัอ่านทวนื่อผู้รับนแน่ใแล้ว่อยส่
!!
เสียแ้เือนาอมพิวเอร์เรียวามสนใทั้หมอหิสาวไ้เป็นอย่าี เธอรีบวาหนัสือในมือ ่อนพาร่าอนมาหยุอยู่ที่หน้าอแสผล้วยวามรีบร้อน
มีหมายบับหนึ่ปราในล่อหมาย…
ยาโอโยโรึ โมโมะ แย้มยิ้มีใ –เป็นเาริๆ ้วย
todoroki shoto : อาาศเย็น อย่าลืมปิหน้า่า อให้มีปีใหม่ที่ีนะ
าเนื้อวาม ล้ายะิอะไรออ –เธอมอูเวลาัส่อีเมลแล้ว็เลื่อนสายาไปยัมุมล่าวาอหน้าอ เวลาเพิ่ผ่านไปเพียสอนาที
สอเท้าวิ่ไปยัหน้า่าที่เผลอเปิทิ้เอาไว้ รีบวาสายามอไป้าล่า แสไฟประับาทั่วทิศและละออหิมะที่ำลัโปรยปรายพาให้ทัศนียภาพพร่าเลือน
สิบสอั้น… สูเินไป
โมโมะวิ่ว้าโทรศัพท์ ่อสายหาเาทันที ะรอสายอย่ายาวนาน ประูลิฟ์ไ้เลื่อนเปิออที่ั้นล่า –อย่าที่ิ โโะไม่รับสาย
ยาม้าวออมาาลิฟ์้วยวามรีบร้อน ไม่ระวันเือบนับนนหนึ่เ้า สอมือเย็นเหยียบอเาโอบประอัวเธอไว้ไ้ทันท่วที วาสอู่สบประสาน เพราะารปราัวะทันหันอโโะ ทำให้โมโมะอึ้ัน
ั่วะนั้น เธอทั้ื้นันใและอยาะหัวเราะ
วาสอสีสะท้อนภาพหิสาวที่ำลัวุ่นวายอยู่ในห้อรัว หัว็ย้อนนึถึ่วเวลา่อนหน้านี้ โมโมะาสมุนไพรที่่วยับไล่วามเย็นให้เา้วยลัวว่าเาะไม่สบาย แ่เธอหลลืมไปว่าอัลัษ์อเานั้นพิเศษ
อย่าไร็าม โโะยั้มหน้าลิบาเล็น้อย –ในใพลันรู้สึอบอุ่น
ไม่นาน ุารุโบะ็ถูยมาวาไว้บนโ๊ะอาหาร โโะมอรอยยิ้มอ่อนหวานอเธอ
"โทิโิ โบะ (โบะ้ามปี) ไะ"
เาร้อ “อืม” ล่าวอบุสำหรับอาหารและเริ่มลมือทานอย่าเียบๆ เธอยิ้ม มอเาพัหนึ่่อนะเริ่มลมือทานส่วนอนเอเ่นัน
่วเวลาลอมื้ออาหารผ่านไป นระทั่นทั้สอย้ายร่าอนมานัุ่ัว้าันบนโฟานุ่มที่ถูเลื่อนมาั้อยู่หน้าประูระบานให่ วาสีำสนิทเหม่อมอภาพท้อฟ้ายาม่ำืนอย่าเลื่อนลอย วามเียบอันน่าอึอัรเ้าปลุมนทัู้่ โมโมะไม่ไ้อยาให้มันเป็นเ่นนี้
“โทโโริั” เธอเอ่ยเรียเสียเบา ิหาำพูอย่าระมัระวั “อนที่อยู่้าล่า ทำไมถึเลือเินลับมาะ”
“แล้วทำไมเธอถึวนันึ้นห้อล่ะ”
โมโมะหน้าแ่ำ “ละ แล้วทำไมถึยอมเินึ้นมา่ายๆ ล่ะะ”
“็เธอวน”
“โทโโริั! ”
โโะถอนหายใ หันมามอสบาับเธอ้วยสีหน้าริั “อบำถามันมา่อนสิ”
เธอ้มหน้านาอ ล่าวอบำถามอเาเสีย่อย “วันนั้นโทโโริับอว่าอบันไม่ใ่หรือะ ัน็อบโทโโริัเหมือนัน เลยอยาะอยู่้ามปีไป้วยัน”
วาู่มอ่อนแสล ยื่นแนโอบอไหล่บาอเธอเอาไว้ ่อนะเผลอยิ้มออมา – ำอบอเธอเพียพอแล้ว่อวามรู้สึอเา
ระนั้น็ยัไม่เพียพอ่อวามสสัย เพราะไม่อยาสูเสีย่วเวลาหวานล้ำในอนนี้ไป เาึเลือเ็บำเรื่อู่หมั้นอเธอที่เยไ้ยินมาให้ลึสุใ ไม่าว่าะเป็นเธอที่เริ่มทำลายวามสบ
“ที่บ้านบัับให้ันำเป็น้อหมั้นับใรสัน่ะ”
ล้ายถูเทรา้วยน้ำเย็น โโะหลุบา่ำพยายามุ่อนอารม์เศร้าสล “อืม” เอ่ย้วยน้ำเสียนิ่เรียบ “ันไ้ยินมาว่าเธอมีู่หมั้นแล้ว”
“ะ? ” ใบหน้าสวยเยมอเาอย่าุน “ไ้ยินมาาไหนหรือะ”
“ามินาริ”
โมโมะเอ่ยทวนื่ออายหนุ่มผู้ใ้อัลัษ์สายฟ้าอยู่พัหนึ่ ่อนภาพใบหน้าอ ิโร่ เียวะ เพื่อนสาวนสนิทั้แ่สมัยมัธยมปลายะลอยเ้ามาในหัว –ลับล้ายลับลาว่ารั้หนึ่เยโทรไปบ่นเรื่อนี้ให้ฟัอยู่เหมือนันนี่นา
หิสาวหลุหัวเราะออมา รู้สาเหุแล้วว่าทำไมราที่โโะสารภาพรัับเธอ พอหลัานั้นเา็อยหลบหน้าหลบาเธอลอ
โโะ้อมอรอยยิ้มันอเธออย่าุน รั้นำลัะเอ่ยถามหูพลันแว่วเสียพลุัมาาที่ไลๆ แสหลาสีสันนั้นสาเป็นเาระทบใบหน้าามประับรอยยิ้มอ่อนหวานอโมโมะ วาสีำสนิทราวับระเาส่อประายระยิบระยับู่นั้นำลัสะัวเาให้่อยๆ โน้มใบหน้าลพร้อมประทับริมฝีปา
เสียนาฬิาที่ร้อบอเวลาเที่ยืนอวันใหม่… หาไ้อยู่ในวามสนใอพวเาไม่
โโะถอนูบ วินาทีที่สบาล้ายไร้เสียสับสนวุ่นวาย เธอมอเาอย่าลึึ้ทั้ยัละสายาไปาเาไม่ไ้ เธอยิ้มทั้น้ำา ในใพลันหวานล้ำ
“โทโโริั”
“อืม”
“ุยินีะเป็นู่หมั้นอันไหมะ”
โโะ้มหน้าล่ำ ลมหายใอเป่ารรบริเวอออเธอนรู้สึั๊ี้ เาเอ่ยเสียเบาระิบ้าใบหู “ที่ริแล้วันเป็นนใร้อนน่ะ”
เธอรู้สึไ้ถึสัมผัสเย็นเหยียบอวัถุบาอย่าบริเวนิ้วนา้า้าย ยาม้มมอึมอเห็นแหวนเินเรียบ่ายวหนึ่ โมโมะพลันะลึ
“ใส่ไป่อน วันริ่อยเปลี่ยนวใหม่”
1 มราม
ยามเ้าในวันแรอปี โยโอโยโรึ โมโมะ และ โทโโริ โโะ ็ไ้ยับวามสัมพันธ์แบบ้าวระโ
ผลงานอื่นๆ ของ malilalala ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ malilalala
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น